കളിക്കോപ്പ്

പുലർകാല നേരത്തെണീറ്റപ്പോൾ കണ്ടു

മുമ്പിലൊരാളിതാ

കയ്യിൽ ചിരടിൽ ചാടുന്ന യന്ത്രക്കുതിരയും

സഞ്ചിനിറയേ പാവക്കൂട്ടവുമായി,

മാടി വിളിച്ചെന്നെ അയാൾ,

കണ്ണു തിരുമ്മി അമ്മയെ ചാരിക്കരഞ്ഞു

ഞാനാ പാവക്ക് വേണ്ടിയലറി,

നിലക്കാതെ കരയുന്നയെന്നെത്തലോടി

അമ്മ പറഞ്ഞു,

കുഞ്ഞേ നമുക്കത് വേണ്ടയാ കേട് പാവ,

അച്ഛന്‍ വരുമ്പോൾ പറയാം,

ഞാനന്ന് കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞുറങ്ങി,

രാത്രിയിൽ വിളക്കിന്റെ നാളത്തിൽ പറഞ്ഞു ഞാൻ

നാളെയെനിക്ക് വേണമാ കുതിരയേ

ഞാൻ കേടു വരാതെ നോക്കാമമ്മേ

അമ്മ മൂളി ചോറ് കോരി തന്നു

താരാട്ട് പാടീ മറോട് ചേർത്തുറക്കീ....

പിറ്റേന്ന് നേരത്തെണീറ്റൂ

കാത്തിരിന്നു ഞാനയാളെ

വരും ആ പാവക്കാരനിന്ന്-

യെന്ന് ഓർത്തിരുന്നു തിണ്ണയിൽ,

വളരെ വിഷണ്ണനായെന്റെ

അരികിൽ അമ്മയിരുന്നു-പറഞ്ഞു

"ഇന്നിനി വരില്ലയാൾ മോനേ

നാളെ നമുക്കയാളെ തേടിപോകാം",

ഞാൻ വീണ്ടും കരച്ചിൽ തുടങ്ങി,

അമ്മ ദേഷ്യത്തിലെന്നോട് കയർത്തൂ

ഞാൻ വീണ്ടും കരഞ്ഞു

അമ്മേയെന്നുറക്കേ  വിളിച്ചൂ,

കെട്ടിപ്പിടിച്ചമ്മ അരുളി

"നാളെയച്ഛന്‍  വരുമ്പോൾ ഞാൻ പറയാം

മോന്ന് യന്ത്രക്കുതിരയെ വാങ്ങാൻ"

വിതുമ്പിക്കരയുന്നയെന്നെയെന്നമ്മ

വാരിപ്പുണർന്നെടുത്തൂ കവിളില്‍ നൂറുമ്മ. 

"നല്ല കുട്ടിയായ് വളരേണം നീ

നീ അമ്മേട് മുത്ത്,

പുന്നാര സ്വത്തെന്റെ കരള്,"

രാത്രിയാണച്ഛൻ വന്നതെന്ന്

അമ്മ പറഞ്ഞു ഞാനെണീറ്റപ്പോൾ

തിണ്ണയിലുറങ്ങന്ന അച്ഛന്‍ 

ഉണരുന്നതും കാത്തിരുന്നു

ഏറെ നേരം.

അച്ഛനെണീറ്റു പറഞ്ഞു

"മോനെ ഞാൻ മറന്നു

നിന്റെ പാവയെ വാങ്ങാൻ

ഇന്നലെ അച്ഛന്‍ ഏറെ വൈകി,"

ഞാൻ കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു

എനിക്ക് വേണ്ടയിനി നിങ്ങളെ പാവയെ

ദൂരേക്ക് പോയി ഞാനിരുന്നു,

 കരഞ്ഞു- കുറെയേറെ നേരം.

ഒർമ്മയിൽ പിന്നെയെപ്പോഴോ

മാതുലൻ കൊണ്ടുതന്നു

ആ ചാടുന്ന കുതിരയെ

ആടുന്ന കുതിരിയെ

എന്റെ ഓർമയിലാദ്ദ്യ

കളിക്കോപ്പ് കുതിരയേ.